وفای به عهد

" وفای به عهد "

سه ویژگی یا خصلت هست که انسانی است و مخصوص دین یا مذهب یا ملّیت خاصّی نیست ، مخصوص ِ همۀ انسانهاست . در دین هم به آن سفارش شده است و آیات و روایات هم بدان رهنمون شده است: امانتداری، وفای به عهد و احسان به والدین.

من مدّتی در فرومد مشغول کاشتن درخت و  باغبانی و  بنایی بوده ام  و  با  افراد مختلف سر و کار داشته ام : بنّا ، کارگر ، راننده ، جوشکار ، بلوک زن و ... .

بیشتر اینها هم بدقولی کرده اند و روی ِ حرف خودشان نبوده اند. ( البتّه این بدان معنا نیست که در جاهای ِ دیگر بدقولی نیست و فقط خوش قولی است. )

ادّعا هم می کنند که: جوشکار، راننده و بنا و نجّارو... نمی توانند روی ِ حرفشان بایستند. طبیعت کارشان این گونه است. این خیلی عجیب است که کسی کارِ اشتباهی بکند ، بعد خودش را طلبکار یا صاحب حقّ هم  بداند .

خصلت های ِ انسانی و  اخلاقی برای ِ همۀ انسانهاست.

دروغگویی بد و راستگویی خوب است، برای ِ همه. همه باید احسان به والدین داشته باشند، امانتدار باشند و به عهد و قول و قرار ِ خود پایبند باشند.

در آیات قرآن و  روایات پیشوایان دینی و  سخنان حکیمان  ،  اصناف و  دارندگان مشاغل خاص  از  امانتداری و  وفای ِ به عهد و ... جدا  نگشته اند . رعایت این مسائل در زندگی روزمره ، موجب ساخته شدن ِ افراد و  تهذیب نفس می شود ، نه این که هر کسی با توجّه به مشکلات پیش رو ، خودش را از رعایت اخلاق ِ انسانی و  تکلیف ِ ایمانی معاف بداند .